Hamulce tarczowe

Hamulce tarczowe są stosowane w samochodach już od ponad 50 lat, a po raz pierwszy użyto ich w Jaguarze C podczas 24-godzinnego wyścigu Le Mans. Hamulec tarczowy to rodzaj hamulca ciernego, gdzie proces hamowania poprzez tarcie odbywa się na powierzchni czołowej tarczy. Hamulec tarczowy jest powszechnie używany jako kluczowy hamulec nie tylko w pojazdach samochodowych, ale również pojazdach szynowych, motocyklach, motorowerach, skuterach, a nawet rowerach.

W hamulcach tarczowych siła tarcia powstaje w wyniku dociskania płaskich wkładek ciernych do płaskich powierzchni tarczy hamulcowej, która obraca się wraz z piastą koła. Grubość tarcz hamulcowych to zazwyczaj wartość w granicach 12-20 mm. W tarczach hamulcowych po obu stronach dociskane są wkładki cierne, czyli metalowe płytki pokryte okładzinami ciernymi (klocki hamulcowe). Tarcza hamulcowa stanowi element czynny, ponieważ obraca się wraz z kołem, natomiast elementem biernym są klocki hamulcowe umieszczone w zacisku przymocowanym na stałe do zwrotnicy koła.

Na największe przeciążenia, a jednocześnie na najczęstsze usterki narażony jest zacisk hamulca tarczowego. Wysoka temperatura powstająca podczas pracy zacisku, duże siły oraz powstające zanieczyszczenia w dużym stopniu wpływają na jego szybsze zużycie. Uszkodzeniu ulegają przede wszystkim gumowe elementy uszczelniające, których zadaniem jest zapobieganie wydostawaniu się płynu hamulcowego podczas ruchu tłoczka oraz przedostawaniu się nieczystości do wnętrza tłoczka. Agresywne środowisku płynu hamulcowego oraz powstające nieczystości mogą powodować korozję tłoczka, co w efekcie może doprowadzić do jego ciężkiej pracy, a ostatecznie do całkowitego zablokowania zacisku.